Quid autem habent admiratio

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At multis malis affectus. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Satis est ad hoc responsum. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Duo Reges: constructio interrete. Venit ad extremum; Nam ante Aristippus, et ille melius. Sint modo partes vitae beatae.

Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Prioris generis est docilitas, memoria; Sed haec in pueris; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Sed quae tandem ista ratio est?

Erat enim Polemonis. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Equidem e Cn. Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Hic nihil fuit, quod quaereremus. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quid de Pythagora?

Quid ergo?

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Bork Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Videsne, ut haec concinant? Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Res enim concurrent contrariae. Sed ad illum redeo. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Haeret in salebra. Quae ista amicitia est?

---